Goed nieuws: er zijn geen uitzaaiingen!
Dat is een pak van mijn hart. Dat betekent dat het goed te behandelen is. En de dokter zei zelfs dat een operatie misschien niet eens nodig is. Maar daarvoor moeten we de uitkomst van de biopt afwachten.
Zo’n dag vol onderzoeken is wel vermoeiend heb ik ontdekt. Vooral als je uiteindelijk pas om half vier ’s middags mag eten.
Om 11 uur werd ik in het AMC verwacht voor de biopt. Best spannend als je bedenkt dat ze kleine hapjes uit je lijf gaan nemen… Maar de punctie verliep heel soepel want de bult zit op een makkelijk bereikbare plek. Ik werd goed gerustgesteld en er werd duidelijk uitgelegd wat er ging gebeuren. “Klik – dit is het geluidje dat je straks hoort” en uiteindelijk ging het zo goed dat er zelfs twee extra monsters genomen zijn.
’s Middags was het tijd voor de PET CT scan, een scan waarbij de stofwisseling in beeld wordt gebracht en hoe mijn lichaam in elkaar zit. Een onderzoek dat je maar het beste lijdzaam kunt ondergaan want je moet wel een uur stil blijven liggen. En waarbij een radioactieve vloeistof ingespoten wordt (ik zag er vast ‘stralend’ uit…) Tenslotte werd ik in een kwartier tijd door een reusachtig ringvormig apparaat geschoven. Heul indrukwekkend, dat wel.
En daarna mocht ik dan eindelijk ETEN! Yes! Daar was ik wel aan toe. Helaas kwam het er een uur later al weer uit zodat ik een beetje slapjes was toen we thuis kwamen. De avond dan ook maar bankliggend doorgebracht.
De volgende ochtend werd ik dus om 8 uur al gebeld door de dokter met de goede uitslag van de PET CT scan: geen uitzaaiingen!
Opgelucht en blij ging ik aan het werk, maar om half twaalf sloeg de vermoeidheid genadeloos toe en ben ik in bed gekropen. Het is toch wel veel om te verwerken…