Ik wilde schrijven over positieve dingen. Zoals mijn haar dat weer groeit. Dat het fijn is om weer meer energie te hebben. Over hoe leuk ik het vind om kraaltjes te rijgen tot mooie sieraden. Ik wilde dat ik kon schrijven dat ik goed vooruit ga…
… Maar ik moest naar het ziekenhuis
Ik wilde liever niet schrijven over hoe moeilijk het dagelijks leven is als je niet kunt lopen, als je maar op een been kunt staan. Dat het moeilijk is om van alles aan anderen te moeten vragen. Om dan uit te leggen wat je bedoelt.
Ik wil liever niet vertellen hoe het voelt om van een zelfstandige, werkende vrouw een volkomen afhankelijke oma te worden.
Hoe het is als je ergens naar toe wilt en je je moet afvragen of je er wel met je rolstoel naar binnen kunt. En wilt weten of er een toilet is voor mindervaliden.
Wat een teleurstelling het is als de wond die zo mooi aan het genezen was toch nog ontstoken raakt. Hoe de ene tegenslag op de andere de rek uit mijn veerkracht haalt.
Dat het vervelend is als de thuiszorg door personeelstekort in de zomermaanden niet komt in de weekenden.
… Maar ik werd opgenomen in het ziekenhuis
Ik had liever niet getreurd om alles wat ik ben kwijtgeraakt.
Dansen, bowlen, nieuwe plekjes ontdekken: het kan voorlopig niet meer.
Wandelen in het bos, fietsen naar de Schaapskooi: het is heel ingewikkeld zo niet onmogelijk geworden.
Met de kleinkinderen spelen, met vriendinnen naar een museum; het moet allemaal opgeschort worden tot ik weer kan lopen.
… Maar voorlopig moet ik nog even in het ziekenhuis blijven…
Lieve stoere krachtige Joyce , ik voel zo goed wat je bedoelt Je bent altijd zo krachtig en zo positief zelfs smorgens om zes uur op de app . Schrijf , zeg en als t moet schreeuw wat je voelt ! Je bent een mens en mag zeggen dat de “rek” er soms even uit gaat dat het soms gewoon zo tegen valt. Staande blijven op één been en bijna 100% afhankelijk zijn voor iemand die zo zelfstandig is ! Al heb je nog zoveel goeie en lieverds om je heen, echt dat helpt ..maar jij moet het doen .en dat is zo vreselijk zwaar . Onzekerheid , vermoeid omdat alles zoveel inspanning kost , zelfs het vragen kost energie Toch de moed er in houden en positief blijven maar dat hoef ik jou niet te zeggen dat weet je zelf ook. En Joyce als de hulp af laat weten dan bel je mij ik weet waar je huis staat 😜Vraag het Vanavond bid ik extra voor jou ik heb daar zelf veel houvast aan . Ook ik zat drie maanden in een rolstoel en blijven geloven dat alles goed komt .
Ha Joyce, wat een pech!!! Na zo’n mooie uitslag van de oncoloog gaat die wond zijn eigen leven lijden…. Niet fijn, maar ben blij dat de wond goed verzorgd wordt in het ziekenhuis, met altijd zorg bij de hand. Dit gaat zeker weer genezen! Voor nu: heel veel sterkte en genezing toegewenst. Lieve groet
He bah dat klinkt balen. Sterkte <3