Een pittige dag was het! Daar sta je dan in zo’n groot onbekend ziekenhuis ver van huis. Een plek waar je liever helemaal niet komt. En al helemaal niet voor jezelf. Gelukkig werden we op de afdeling heel vriendelijk ontvangen door een alleraardigste dame. Dat is goud waard als je er voor het eerst bang en onzeker binnenstapt.
En dan het gesprek met de specialist. Kraakbeen… chondrosarcoom… in het bot, naast het bot. “Kijk, hier kun je het zien op de foto. Er zit ook een zwelling buiten het bot maar er is geen zichtbare verbinding met de binnenkant van het bot.” Op dat moment moest ik letterlijk onder ogen zien dat er iets in mijn lijf zit wat er niet hoort te zitten. Oef, dat was even slikken voor iemand die zich het liefst verre houdt van allerlei medische aandoeningen.
Vervolgens legt dokter Schaap netjes uit hoe hij het denkt te gaan oplossen. Inclusief niet zo goed gelukte tekeningen. Het aangetaste bot eruit, het andere bot verplaatsen en daarvoor in de plaats een kunstbot zetten. Het klinkt heel logisch, bijna zakelijk. Maar hé, het is wel míjn lijf! Weet je wel hoe beangstigend dit klinkt? Hoe lang gaat dat duren? Kan ik daarna nog wel lopen? En hoeveel pijn zal dat wel niet doen? (Daar ben ik ook niet zo’n held in)
Maar het belangrijkste voor nu is om te onderzoeken of ik uitzaaiingen heb. Deze soort kanker heeft de neiging om zich ook in de longen te nestelen. Dus meteen een longfoto laten maken en nog wat foto’s van m’n benen. En dan volgende week een PET CT scan en een biopt.
En daar stond ik even later dan in mijn blootje in de röntgenkamer. Een duistere ruimte waar je tegen een plaat aan moet gaan staan en er laserstrepen op je lichaam gericht worden. Alsof je onder schot genomen wordt. En dat is natuurlijk ook zo. Een fotoshoot. Toen kreeg ik het even te kwaad; ik voelde me zó kwetsbaar. En dat er dan drie mensen achter het raam staan te kijken helpt ook niet. Voor mij is dit allemaal nieuw en onbekend. En waar ik normaal gesproken niet schroom om het onbekende te verkennen, ben ik hier helemaal niet nieuwsgierig naar. Ik vind het alleen maar vervelend, moeilijk, pijnlijk om dit te ondergaan. Gelukkig was de foto goed en lijken mijn longen schoon.
Lieve Joyce , je bent er op tijd bij hou dat voor ogen ! Positief denken helpt enorm ! Lekker lullen ik weet het ! Joyce zie niet tegen pijnen op en mens krijgt wat hij aankan , niets meer en niets minder dus dit is te handelen . Tegenwoordig zo veel goede pijnstillers en al is dat nodig krijg je beetje morfine beetje high in je bedje . Denk aan t voorjaar en alleen maar leuke dingen , de Veluwe zoom de natuur de kleintjes je partner kinderen en natuurlijk aan mij😜Nog veel te veel werk aan de “winkel” ik steek een kaarsje voor je aan 🌺