Holle en bolle billen

“Je ene bil is groter dan de andere!” riep de fysiotherapeute. En warempel, toen ik ’s avonds in de spiegel keek zag ik inderdaad dat mijn ene bil een ‘deuk’ heeft terwijl de andere bol is. Tsja. Waar je al niet op let. Maar het is wel een teken dat er nog wat spieren ontwikkeld moeten worden. Lopen is daarvoor een goede training, en traplopen is nog beter (maar o zo zwaar pffff). Iedere week neemt mijn spierkracht en uithoudingsvermogen toe. Van 1.000 naar 2.000 stappen tot zelfs 4.000 stappen per dag. Van 20 minuten in de keuken staan naar drie kwartier. En soms doe ik iets wat anderen nog niet voor mogelijk hielden. “Wat doe je nou!” riep Frans uit toen ik spontaan kleine Thomas van 14 kilo optilde. Ik dacht er niet bij na, ik deed het en het lukte! “Je weet het pas als je het doet”, zeg ik dan.

De krullen in mijn haar verdwijnen en mijn nagels zijn weer sterk en gezond. De effecten van de chemotherapie vervagen. Ik kan helder denken en me goed concentreren (op het rijgen van kraaltjes). En… ik heb bakken energie!!

Dus ben ik als vanouds weer tien dingen tegelijk aan het doen. Kraaltjes rijgen, mandala’s tekenen (verwerking), eetgewoontes aanpassen, een verhuizing aan het regelen, een online cursus conversatie Frans en af en toe een paar uurtjes werken. Heerlijk! Ik voel weer dat ik leef!

Een nieuwe fase breekt aan. Het leven na kanker. Maar ook de prepensioenperiode! Wat ga je doen met je pensioen? Voor mij duurt het officieel nog 5 jaar voordat het zover is maar Frans zit er al wat dichter bij. En je kunt niet vroeg genoeg beginnen met voorbereiden! Zo kan het gebeuren dat we zomaar een chalet, een vakantiehuisje gekocht hebben. Op de mooiste plek van Nederland. Een plek die uitnodigt om naar buiten te gaan en bolle billen te kweken. Voor nu om tijdelijk in te verblijven tot het gelukt is om een gelijkvloerse woning in de wacht te slepen. Voor straks om van te genieten in onze vrije tijd. Een geweldige uitvalsbasis voor zwerftochten over de Veluwe. Ons buitenhuis zogezegd 😊

Bij de oncoloog bleek dat ik ook nog wat werk te verrichten heb om mijn nierfunctie en cholesterolgehalte te verbeteren. Ze adviseerde me om daarvoor mijn eetgewoontes aan te passen. Al die extra eiwitten en vetten die ik het afgelopen jaar hard nodig had mogen nu weer geschrapt worden. Dat betekent dat de koekjes, ijsjes, chocolade, boterhammen met een dikke laag roomboter, de stamppot met jus, alles waar ik het afgelopen jaar zo van gesmuld heb van het menu gaan verdwijnen. Terug naar rauwkost voor de lunch! En dat vind ik beslist geen straf. Jammie. Het is alleen dat ik dan tijd en energie moet reserveren om lekkere salades klaar te maken. Altijd maar weer balans zoeken…

Maar weet je wat naast al dit harde werk super tof is? Dat ik kan dansen!!!!! We hebben vandaag even samen gedanst voor mijn fysiotherapeut. Zodat ze kon zien hoe dat gaat. En wat blijkt? Het is een goede oefening omdat ik dan vrijwel moeiteloos (zonder erover na te denken) mijn knie en enkel soepeler maak. Het advies is dus om iedere dag een dansje te doen! Het is toch geweldig dat ik mezelf beter maak door juist datgene te doen wat ik het allerliefste doe. Samen met mijn allerliefste 💞

Eén reactie

Laat een antwoord achter aan Laura Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *